Często w naszym życiu nie akceptujemy tego, że ludzie „mają inaczej”. Myślą inaczej, robią coś inaczej, nie tak jak my byśmy tego chcieli. Wybierają coś innego, niż my, mają odmienne poglądy. Są wybitni w jakiejś dziedzinie a z inną rzeczą nie są w stanie sobie poradzić. Jakże ciężko nam zaakceptować różnice. Często wręcz wyśmiewamy. szydzimy z osób innych niż my sami. Albo bez końca porównujemy się do innych, nie mogąc ich dogodzić, co powoduje w nas frustrację, złe samopoczucie.

Co mi to daje? Ten brak akceptacji różnic?

Zachęcam do przeczytania bajki Dr R. H. Reeves “Szkoła dla zwierząt” i odnalezienia w sobie odpowiedzi na to pytanie.

Pewnego razu leśne zwierzęta postanowiły, że muszą zrobić coś dla rozwiązania problemów Nowego Świata, więc założyły szkołę. Wspólnie usiadły do układania programu, w którym znalazło się bieganie, wspinanie, pływanie i latanie. Aby łatwiej było szkołę prowadzić zgodziły się uczestniczyć we wszystkich zajęciach.

Kaczka była świetna w pływaniu, nawet lepsza niż nauczyciel. Miała świetne oceny w lataniu ale niestety fatalnie radziła sobie z bieganiem. Słabe wyniki w bieganiu sprawiły, że musiała zostawać po lekcjach na dodatkowe zajęcia. Aby dogonić inne zwierzęta, udała się na korepetycje z biegania i z braku czasu przestała w ogóle pływać. Trwało to do momentu, kiedy jej błona pławna wytarła się i stała się przeciętna nawet w pływaniu . Przeciętność była jednak w szkole akceptowalna i nikt się tym za bardzo nie przejmował – z wyjątkiem samej kaczki.

Zając zaczął rok jako najlepszy w klasie w bieganiu, ale bardzo szybko nabawił się załamania nerwowego, z powodu zajęć wyrównawczych z pływania. Był w pływaniu słaby.

Wiewiórka nie miała sobie równych we wspinaniu się na drzewa ale zaczęły ją frustrować zajęcia z latania, gdyż nauczyciel kazał jej startować z ziemi, a nie z koron drzew, do czego była przyzwyczajona. Była ambitna i szybko się przemęczyła. W rezultacie nawet z testów wspinania i biegania dostała tróję.

Orzeł od samego początku był trudnym uczniem i większość czasu spędzał w oślej ławce. We wspinaniu pokonał wszystkich, ale uparcie robił to po swojemu doprowadzając nauczycieli do wściekłości.

Na koniec roku najlepszym uczniem szkoły został węgorz. Pływał świetnie, był przeciętny w bieganiu i wspinaniu, umiał nawet trochę poszybować, jeśli go zrzucić z wysokości. Miał jednak najlepszą średnią ze wszystkich zwierząt w szkole i to właśnie on dostał dyplom wyróżnienie.

Psy stepowe nie zapisały się do szkoły i walczyły z systemem, bo administracja szkoły nie zgodziła się uwzględnić kopania nor w programie nauczania. Wysłały swoje dzieci na prywatne zajęcia do borsuka, a za jakiś czas, w spółce ze świstakami, założyły bardzo udaną szkołę prywatną.

Docenianie różnic u siebie i innych jest kluczowe dla powodzenia i odnoszenia sukcesów w życiu. Osoba skuteczna z pokorą potrafi przyjąć własne ograniczenia. Taka osoba ceni różnice, które obserwuje u ludzi. Rozumie, że powiększają jej wiedzę i spojrzenie na świat. Jeżeli zdani jesteśmy wyłącznie na na swoje doświadczenie, zazwyczaj cierpimy na brak danych.

Dopóki nie będziemy doceniać różnic w naszym postrzeganiu, dopóki nie będziemy doceniać siebie nawzajem i dawać wiary, że istnieje możliwość, że rację ma każdy z nas, że życie nie zawsze jest zero – jedynkowe i niemal zawsze istnieje trzecie wyjście, to nigdy nie wyjdziemy za granicę tego uwarunkowania.

Jak to wcielić w życie? Jak zaakceptować różnice?

Kiedy widzisz, że ktoś się różni od Ciebie, ma inne zdanie, inaczej postrzega świat, ma inne zdanie na dany temat po prostu powiedz: – Doceniam to, co widzisz, mówisz. Chcę to zrozumieć. Pomóż mi w zrozumieniu tego.

Zacznij doceniać różnice. Uwolnij negatywną energię, którą mógłbyś emanować broniąc swojego punktu widzenia i przekonując innych, że masz rację!

Zapraszam na sesje rozwojowe online.

Zapraszam do kontaktu: anka.styrna@gmail.com

Pozdrawiam serdecznie

Anna Styrna